Over mij

Voor mij heeft de lichaamsgerichte benadering me gebracht wat het is in aanwezigheid te leven, in plaats van te overleven. Van doen en gaan naar zijn. Van cognitief begrijpen, naar belichamen. Dat was mijn ontdekking na mijn eerste opleidingsjaar Lichaamsgerichte Psychotherapie; hoe lang ik het gekend heb te overleven, en hoe het alternatief eruit kon zien. Dat alternatief was ontregelend, veel, en onmisbaar. 

Ik ken het goed om “weg” te gaan, uit contact, met de ander en met mezelf. Soms ging ik weg en was ik alleen nog maar bij de ander, soms was ik gedissocieerd, nergens; ik was in beide gevallen niet ’thuis’. Ik ken het goed dat het weggaan minder pijnlijk was dan het blijven, dat het deels vertrekken uit de relatie de beste manier was om ten minste nog een relatie te kunnen hebben, dat het de beste manier voor zelfbehoud was. 

Het voornaamste wat de lichaamsgerichte benadering me heeft geleerd en gegeven is dat de heling voor onze kwetsuren in het contact gebeurt, in de aanwezigheid van de ander en mezelf. Dat vraagt om vertragen, vertrouwen en verbinden. Van lijf tot lijf, van hart tot hart. Dat gevoel – levend te zijn, zonder waas maar helder, in de schoonheid van de liefde èn die van de pijn – is voor mij de betekenis, de bestaanszin, en de inspiratiebron voor dit werk. 

Anderen omschrijven mij als een precieze en zuivere waarnemer, analytisch, open en onbevangen, en subtiel in handelen en spreken.

Thema’s die mij in het bijzonder interesseren zijn  veiligheid, afstand – nabijheid, het kunnen omarmen van imperfectie, schuld(gevoel), dader- en slachtofferschap en aanwezig kunnen en durven blijven.